افسون لی لی دال رمانی درباره‌ی "لی لی" دختری ساکن شهر "وبستر" است که عاشق مردی نقاش می‌شود. لی لی در پی این علاقه دچار چالش‌های فراوانی می گردد. شخصیت‌پردازی لی لی در داستان به خوبی انجام شده و رفته رفته هر چه داستان بیشتر پیش می‌رود لی لی از جانب مخاطب، بیشتر شناخته می‌شود.
به سبب آشنایی سیری هاسوت نویسنده‌ی رمان با مفاهیم روان شناسی، شخصیت‌پردازی لی لی کامل‌تر شده و جزئیات رفتار و کلامش در شناخت او اثر گذار است. هم چنین با این نکات ریز می‌توان تا حدودی پی به الگوهای تکرار شونده‌ی زندگی لی لی نیز پی برد. اتفاقات رخ داده در رمان، همه در شهر وبستر اتفاق افتاده‌اند که شهری کوچک است و مردمش دائماً درگیر شایعات و اسراری هستند که هیچ منبع موثقی ندارد! اتفاقاتی که برای لی لی می‌افتد، بسیاری از این شایعات را به خود مربوط می سازد.
یکی از ویژگی‌های مهم این کتاب خاکستری بودن شخصیت‌های آن است. در این رمان هیچ کس قهرمان نیست؛ هیچ کس سیاه سیاه یا سفید سفید نیست. همه‌ی افراد نقاط ضعفی در کنار نقاط قوتشان دارند. نگاه فمنیستی "سیری هاسوت" در این کتاب نیز دیده می‌شود. او تلاش دارد بدون این که از لی لی یک زن خیلی ضعیف و قابل ترحم بسازد، مخاطب را در هزارتوی مشکلات زنان ببرد و او را بدون سوگیری با این جهان آشنا سازد.
رمان «افسون لی لی دال» با ترجمه‌ی فرزانه رحیمی در انتشارات نیماژ به چاپ رسیده است. «چشم بسته»، «آن چه دوستش می‌دارم»، «مصائب آمریکایی»، «تابستان بدون مردان» و «چهان فروزان» از دیگر آثار سیری هاسوت هستند.
جملاتی از متن کتاب افسونه لی لی دال
«لی لی نمی‌توانست بگوید آن لحظه چه چیزهایی به ذهنش می‌رسند یا چرا آن طور رفتار می‌کند. اما سعی کرد گریه نکند و نق نزند. این کنترل روی خودش باعث شد از خودش رها بشود. حس می‌کرد این موضوع ربطی به مارتین و آن عروسک و غار داشت اما نمی‌دانست چطور و چرا؟ شاید او می‌توانست آن صحنه را پیشاپیش تصور کند: هر لحظه‌ی احمقانه و ناخوشایند آن شبیه یکی از سریال‌های عامه پسند تلویزیون می‌شد. لی لی می‌دانست اگر آن طور برخورد کند دیگر هرگز اد را نخواهد دید. به همین دلیل تنها امیدش همین خویشتن داری‌اش بود که خواه واقعی بود یا نبود، به نظر نمی‌رسید تفاوت چندانی ایجاد کند.»
«داستان‌ها با هم جور در نمی‌آمدند اما مشترکاتی داشتند و این مشترکات میان آن‌ها او را نگران و عصبی می‌کرد؛ یا ویروسی در بین مردم شایع شده بود که باعث می‌شد دچار توهم شوند و یا همه یک چیز را می‌دیدند و گمان می‌کردند چیز معناداری است.»
انتشارات نیماژ
