«بن در جهان» در واقع دنباله ای برای کتاب دیگر دوریس لسینگ به نام «فرزند پنجم» است که در سال 2000 منتشر شده است. دوریس لسینگ تباری انگلیسی دارد اما در ایران به دنیا آمده است و در 6 سالگی به زیمباوه مهاجرت کرد. او نویسنده ای مدافع حقوق زنان و با گرایشات صوفی منشانه است. لسینگ در سال 2007 موفق به دریافت جایزه نوبل ادبیات شد که همین موضوع منجر به توجه مترجمان و خوانندگان ایرانی به آثار وی گشت.
او حدوداً در 60 سال دوره ی نویسندگی اش بالغ بر 60 اثر داستانی و غیر داستانی نوشته است. آثار لسینگ را، همانطور که مترجم نقل کرده است، میتوان به سه دسته ی کلی تقسیم کرد: 1- آثاری با درونمایه های اجتماعی (1956-1944)، 2- روانشناختی (1969-1956) و صوفیانه و 3- علمی-تخیلی (1969 به بعد). کتاب فرزند پنجم (1988) و ادامه ی آن، بن در جهان، را میتوان جزوه هردو دسته ی داستانهای علمی-تخیلی و روانشناختی لسینگ دسته بندی کرد.
داستان کتاب از جایی روایت میشود که بِن لاوَت، شخصیت اصلی و عجیب الخلقه ی دو رمان، اکنون 18 ساله است و این بار نویسنده به جای بررسی نحوه زندگی او با خانواده، زندگی او در بیرون از خانه را مورد بررسی قرار داده است. او به واسطه ی چهره و هیکل زمخت و غولوار خود، همانند انسانهای اولیه، از طرف جامعه طرد شده است و ترسی متقابل میان او و جامعه حکم فرماست. بِن در واقع نمادی از نابهنجاری انسانی در جامعه است. اما هدف اصلی دوریس در این کتاب، نقل روایتِ رفتارِ مملو از فریب و ریا و سوء استفاده مردم، به ویژه افراد قدرتمند، نسبت به بِن یا همان نابهنجاری انسانی است.
از جمله آثار ترجمه شده از دوریس لسینگ در ایران میتوان به کتابهای تابستان پیش از تاریکی (نشر مروارید) و رهنمودهایی برای نزول در دوزخ (نشر ماهی) اشاره کرد. کافکا در کرانه از هاروکی موراکامی و میعاد در سپیده دم و لیدی اِل از رومن گاری نیز، نمونه هایی از کتابهای ترجمه شده توسط مهدی غبرائی است.
در بخش هایی از کتاب می خوانیم:
«"چند سالته؟"
"هیجده."
بِن جواب را فوری نداد، چون میترسید آنچه خوب از آن خر داشت اتفاق بیفتد، یعنی مرد جوانِ پشت شیشه محافظ که خودکار به دست داشت و فرم مربوطه را پر میکرد، سر بردارد و با حالتی که برای بِن آشنا بود براندازش کند.»
«بِن جستی زد و کبوتر توی دست هایش بود. داشت پرهای کبوتر را میکند که صدای گربه را شنید، وقتی پرندهای روی بالکن یا نرده مینشست همیشه همینطور میغرید، صدایی زنگزده و گرسنه. بِن تکهای از تن کبوتر کند و برایش انداخت. گربه سینه خیز بیرون آمد و آن را خورد. خون از دهان هردو میچکید.»
انتشارات ثالث
