کتاب درباره سینما در واقع مجموعه نقدهایی است که گابریل گارسیا مارکز در سن 26 سالگی برای سینما و آثار سینمایی نوشته است. گابریل گارسیا مارکز نویسنده، فیلمنامه نویس و خبرنگار کلمبیایی که در ایران بیشتر به دلیل دو رمان معروفش، یعنی صدسال تنهایی و عشق در زمان وبا، شناخته شده است؛ در سال 1982 موفق به دریافت جایزه نوبل ادبیات گشت. کتابهای او در سراسر دنیا از پرفروشترین آثار ادبیات کلمبیا در تمام تاریخ است.
سبک نوشتاری گارسیا مارکز در اکثر رمان هایش رئالیسم (واقعگرایی) جادویی است. در این سبک نویسنده به تلفیقِ واقعیت با خیال دست میزند و نتیجه ی آن دنیای واقعیای میشود که در آن رویدادها از منطق دنیای حقیقی پیروی نمیکند. این سبک از رمانهای او در ایران و جهان شناخته شده است.
مارکز وجهه های نویسندگی دیگری نیز دارد که کمتر شناخته شده اند؛ مانند علاقه و نویسندگی او برای سینما. او در سال 1954 در مدرسه سینمایی رُم تحصیل میکرد و قصد داشت کارگردان و فیلمنامه نویس شود (که بعدها این دو امر را نیز انجام داد) و قصد داشت در کلمبیا مدرسه ی سینمایی تاسیس کند.
در همان سال بود که مارکز حدود یک سال برای روزنامه ها نقد سینمایی مینوشت و کتاب حاضر مجموعه ای از همین مقالات است که از فوریه 1954 تا ژوئیه 1955 ادامه داشته است. مارکز در این مقالات به موارد همچون فیلمهای معاصرش مانند شورش در کشتی کین تا فیلم های وسترن هالیود مانند جانی گیتار میپردازد. در خلال تحلیلهای او میتوان علاقه و تبعیض شخصی خود نسبت به برخی آثار سینمایی و اشخاص را، تشخیص داد.
از مارکز آثار متعددی در ایران ترجمه و چاپ شده اند که گزارش یک آدم ربایی، پاییز پدرسالار و گزارش یک مرگ از جمله این موارد هستند.
بهمن فرزانه اولین شخصی بود که با ترجمه ی رمان بزرگ مارکز، صدسال تنهایی، در ایران موجب آشنایی ایرانیان با این نویسنده بزرگ شد و رمانهای دیگری نیز از او مانند عشق در زمان وبا (نشر ققنوس) و یادداشت های پنج ساله (نشر ثالث) را، ترجمه کرده است.
در بخش هایی از این کتاب می خوانیم:
«کارگردان زبردست بیلی وایلدر به همکاری ادوین بلوم، فیلمنامه بازداشتگاه شماره 17 را نوشته است. یک مثال بسیار خوب که چگونه میتوان از نمایشنامه، فیلمنامه نوشت. بازداشتگاه شماره 17، به مدت سه سال در تئاتری در برادوی روی صحنه بود. ماجرای گروهی از زندانیهای آمریکایی در یک بازداشتگاه آلمانی است. داستان بسیار پرقدرت است و به صراحت ارتش آمریکا را تمجید میکند.»
«در این هفته دو فیلم قدیمی را به روی پرده آورده اند: ساراتوگا به کارگردانی سام وود با اینگرید برگمن و گاری کوپر از روی رمان صندوق ساراتوگا اثر ادنا فربر و فیلم دختر کشاورز با جوزف کاتن و لورتا یانگ. با دیدن این فیلمهای قدیمی که چند سال از تهیه آنها گذشته است، به خوبی درک میکنی که چرا سینمای ایالات متحده رو به انحطاط است.»
انتشارات ثالث
