یکی از دلایل هراس‌آور بودن فلسفه برای عموم مردم را می‌توان کمبود کتاب‌هایی دانست که فلسفه را روان و شیوا توضیح دهند. کتاب‌هایی که بتوانند مفاهیم عمیق فلسفی را با معجزه داستان بیامیزند و از عظمت بیمناک فلسفه بکاهند. یوستین گردر استاد فلسفه اهل نروژ هم به دنبال کتابی با همین ویژگی‌ها بود که به دانشجویانش در ساده‌تر شدن فلسفه کمک کند. گردر چنین کتابی نیافت و این بهانه‌ای شد برای اینکه خودش شروع به نوشتن کند.
او کتاب دنیای سوفی را با شخصیت "سوفی آموندسن" نوجوانی پانزده‌ساله آغاز می‌کند. سوفی یکی از روزهای برگشت از مدرسه نامه‌ای بی‌نام و نشان در صندوق پستی پیدا می‌کند که گویی برای او نوشته شده. نامه فقط حاوی دو کلمه بود: "تو کیستی؟"
ارسال نامه‌ها با سؤالاتی همچون "جهان چگونه پدید آمد؟ " و "فلسفه چیست؟" ادامه می‌یابد و رفته‌رفته نامه‌ها حاوی توضیحاتی می‌شوند پیرامون تاریخ فلسفه! در ابتدا فرستنده نامه‌ها کاملاً ناشناس است اما کم‌کم هویت این معلم فلسفه آشکار می‌شود. سوفی آموندسن را اولین‌بار در پاراگراف اول کتاب می‌شناسیم درحالی‌که با دوستش راجع به مغز انسان بحث می‌کند و معتقد است «آدمیزاد لابد بیش از یک قطعه نرم‌افزار است».
از همین ابتدا می‌توان نتیجه گرفت که سوفی علی‌رغم سن کمش، ذهنی آماده و پذیرای فلسفه داشته. نویسنده با انتخاب یک دختر 15 ساله به‌عنوان شخصیت اصلی داستانش، در واقع ثابت کرده که یادگیری فلسفه محدود به سن و جنس نیست. یوستین گردر در مسیر این نامه‌نگاری‌ها تاریخ فلسفه را شرح می‌دهد، شرحی به‌اندازه و مفید.
کتاب دنیای سوفی اولین‌بار در سال 1991 در نروژ منتشر شده و تاکنون به 56 زبان ترجمه شده است. در ایران اولین‌بار انتشارات نیلوفر این کتاب را در سال 1374 با ترجمه حسن کامشاد منتشر کرد. «دختر پرتقالی» و «راز فال ورق» از دیگر آثار این نویسنده است.
در بخش‌هایی از کتاب می‌خوانیم:
«گوته شاعر آلمانی گفت: "کسی که از سه هزار سال بهره نگیرد تنگدست به سر می‌برد." دلم نمی‌خواهد تو به چنین وضع اسفناکی بیفتی. هرچه از دستم برآید می‌کنم که با ریشه‌های تاریخی‌ات آشنا شوی. این تنها راه آدم شدن است. تنها راه فراتر رفتن از میمون برهنه است. تنها راه جلوگیری از سرگردانی در فضای لایتناهی است.»
«هرچه می‌کوشیم چیزی را فراموش کنیم؛ ناخودآگاه بیشتر به آن می‌اندیشیم.»
«بنابراین فیلسوف کسی است که می‌داند تا چه اندازه نادان است، و این نادانی او را آزار می‌دهد. بدین ترتیب، وی هنوز داناتر از همه آن کسانی است که درباره دانش خود از چیزهایی که نمی‌دانند لاف نمی‌زنند. پیش‌تر گفتم"هرکس که بداند که نداند از همه داناتر است". سقراط خود گفت: "یک چیز را خوب می‌دانم، و آن این است که هیچ نمی‌دانم".»
انتشارات نیلوفر
