نمایشنامه زندگی گالیله همانطور که از اسمش پیداست رگ و ریشه در برهه‌ای از زندگی "گالیلو گالیله" به قلم برتولت برشت دارد. این نمایشنامه که آخرین نمایشنامه برشت است، به نوعی پخته ترین دغدغه های فکری و نظریات این نویسنده را منعکس می‌کند. زندگی گالیله به سبک نمایشنامه روایی یا حماسی (epic theatre) نوشته شده است و در واقع برتولت برشت پایه‌گذار این نوع نمایشنامه ها در قالب متن است. در این نوع نمایشنامه نویسنده در تلاش برای این است که مخاطب را در مقام ارزیابی و بررسی قرار دهد و نمایش مجموعه‌ای از تک صحنه‌ها است.
برشت که به گفته ژان پل سارتر، بی‌شک بزرگ‌ترین نمایشنامه‌نویس معاصر نامیده شده است، چکیده تمام هنر خود را در آخرین نمایشنامه خود خلاصه کرده است. در این نوشته علاوه بر داستان ها و چالش های جذاب زندگی گالیله، مانند اختراع تلسکوپ و شیوع طاعون، به مفاهیم بسیار عمیق انسانی نیز می‌پردازد.
در کتاب زندگی گالیله ما شاهد تقابل علم و مسیحیت، عدم آزادی بیان و آزادی عمل، سفید و سیاه بودن شخصیت گالیله (با توصیفاتی مثل شکم پرستی و فرصت طلبی و حتی شیادی گالیله) و این پرسش و پاسخ که آیا گالیله همیشه در حالتی قهرمانی و شخصیتی مثبت می‌ماند یا نه؟ هستیم.
نمایشنامه زندگی گالیله ابتدا در سال 1938 نوشته شد و سپس در سال 1945 نسخه دوم و بازنگری شده آن منتشر شد. این بازنگری توسط برشت در خلال جنگ جهانی دوم صورت گرفته است. از برتولت برشت در انتشارات نیلوفر علاوه بر این اثر دو نمایشنامه معروف دیگر او، یعنی «ننه دلاور و فرزندان او» و «انسان نیک سچوان» نیز به چاپ رسیده است.
ترجمه‌ی این اثر توسط عبدالرحیم احمدی از ترجمه فرانسوی آن توسط پی‌یر آبراهام صورت گرفته است که کیکاوس جهانداری آن را با متن آلمانی مقابله داده است. از آثار ترجمه شده توسط این مترجم می‌توان به ترجمه «مکبث» اشاره کرد.
در بخش‌هایی از کتاب می‌خوانیم:
«کشیش جوان: فکر نمی‌کنید که حقیقت، اگر حقیقت این است، بدون ما هم رایج خواهد شد؟
گالیله: نه، نه، نه، حقیقت همان اندازه رایج خواهد شد که ما رواجش بدهیم. پیروزی عقل چیزی نیست جز پیروزی عقلا.
گالیله: این را از من بشنوید: آنکه حقیقت را نمی‌داند فقط بی‌شعور است، اما آنکه حقیقت را می‌داند و آن را دروغ می‌نامد، تبهکار است.»
انتشارات نیلوفر
