رفیق "یفیم سمیونوویچ راخلین"، نویسنده ای در شوروی پسا استالینی است. نویسنده ای که تمام کتاب هایش درباره آدم های خوب است و تا به حال نه چیزی در مدح حزب کمونیست شوروی نوشته و نه چیزی علیه آن. همه چیز ظاهراً خوب است تا وقتی که یفیم متوجه می شود حزب قرار است به نویسندگان، کلاه پوست اهدا کند و ارزش نویسنده و آثار او، نوع کلاه پوست را مشخص می کند. بهترین نوع کلاه هم، کلاه پوست گوزن است که به بهترین نویسندگان اهدا می شود. مشکل از جایی شروع می شود که یفیم در می یابد قرار نیست کلاه پوست خوبی نصیبش بشود. هضم این مسئله برای او که به گمان خودش نویسنده ای عالی رتبه است و هرگز چیزی علیه حزب ننوشته، بسیار سخت است…
ولادیمیر واینوویچ نویسنده ی اهل روسیه کتاب کلاه پوستی برای رفیق یفیم سمیونوویچ راخلین، آثاری در نقد حکومت شوروی نوشت و همین، دلیل اخراجش از کشور شد. او سال ها بعد با باز شدن نسبی فضای سیاسی کشور، توسط گورباچف به روسیه بازگردانده شد. واینوویچ تا پایان عمر خود، از منتقدان جدی ولادیمیر پوتین باقی ماند.
نویسنده در کتاب کلاه پوستی برای رفیق یفیم سمیونوویچ راخلین با طنزی سیاه، حکومت کمونیستی شوروی را نقد کرده و به تاثیر چنین حکومت هایی بر روان و زندگی افراد پرداخته است. از سایر آثار او می توان به «شوروی ضد شوروی» که توسط نشر و مترجم کتاب حاضر به فارسی ترجمه شده اشاره کرد و همچنین کتاب «زندگی و ماجراجویی های نامعمول سرباز ایوان چونکین».
کتاب کلاه پوستی برای رفیق یفیم سمیونوویچ راخلین اثر ولادیمیر واینوویچ توسط بیژن اشتری به فارسی ترجمه و توسط نشر ثالث به چاپ رسیده است.
در بخش هایی از این کتاب می خوانیم:
پس به من بگویید کجاست آن تساوی و عدالتی که ما اینهمه ازش دم می زنیم؟ کجاست؟ به من بگویید کجاست آن تساوی و عدالتی که روزنامه هایمان یک بند درباره اش حرف می زنند؟ آیا ما انقلاب کردیم که شاهد چنین بی عدالتی هایی باشیم؟
-دوست دارم نظرت را درباره این بدانم.
نظر من همیشه شدیداً منفی است.
اصلا آن را خواندی؟
البته که نه.
پس چطور می توانی درباره اش نظر بدهی؟
پیرمرد، اگر کسی تکه ای گوشت گندیده به من بدهد، یک گاز از آن کافی خواهد بود. مجبور نیستم همه آن را بخورم.
انتشارات ثالث
