کتاب حاضر گلچینی است از داستانهای کوتاه دونالد بارتلمی که در سال‌های مختلف چاپ شده‌اند. دونالد بارتلمی نویسنده، روزنامه‌نگار و مدیر موزه‌ی هنرهای معاصر در آمریکا بود. بارتلمی از نویسندگان با استعداد و پیشروی سبک پست مدرنیسم (پسانوگرایی) آمریکا بود. او به واسطه‌ی آثارش، در بین دیگر نویسندگان قرن بیستم اعتبار بسیاری را کسب کرده بود؛ تا جایی که او را پدرِ ادبیات پست مدرن میدانند.
بارتلمی همچنین برنده‌ی جوایز معتبری مانند جایزه‌ی ملی ادبیات آمریکا و نامزد دریافت جوایزی مانند پن/فاکنر شده است. همچنین، او آثار ساموئل بکت فرانسوی را بسیار دوست داشته و در نویسندگی، از او بسیار تاثیر پذیرفته است. برخی به بارتلمی لقب ساموئل بکتِ آمریکا را نیز داده بودند.
در آثار بارتلمی، روند و عناصر داستان از چهارچوبهای سنتی پیروی نمیکند. او داستانهایی عجیب و غریب خلق میکند که برای خوانندگان، مخصوصا ایرانی، بسیار تازگی دارند و آنها را شگفت‌زده و مسحور میکند. اکثر آثار او دیدی نقادانه نسبت به وقایع تاریخی، سیاسی و اجتماعی قرن بیستم در آمریکا و دنیا دارد و زبان اغلب آثارش، طنز تلخ با چاشنی کنایه و استعاره است. مجموعه‌ی حاضر شامل 9 داستان کوتاه بدین شرح است: 1- زر باران 2- ظهور کاپیتالیسم 3- سلطان جاز 4- دومیه 5- تهدید کولبی 6- خانم مندایبل و من 7- رابرت کندی از غرق شدن نجات یافت 8- خنگ و 9- عظیمت.
به عنوان مثال به شرح 3 داستان می‌پردازیم:
داستان «زر باران» روایتی است از فردی به نام پترسون که به دلیل نیاز مالی تصمیم می‌گیرد در برنامه‌ای تلویزیونی، برای به اشتراک گذاشتن تجارب زندگی‌اش، شرکت کند. «ظهور کاپیتالیسم» داستانی است انتقادی از سرمایه‌داری نوین آمریکا که بارتلمی، با طنز و کنایه‌های بسیار، عقاید خود را پیرامون این مقوله بیان میکند. داستان عجیب «تهدید کولبی» شرحی است بر چگونگیِ اعدام و دار زدن فردی به نام کولبی توسط دوستانش! کل داستان به بحث و هم‌فکری در مورد چگونگی اعدام کولبی، به دلیل رفتار افراطی با دوستانش، اختصاص داده شده است.
از جمله آثار دوتالد بارتلمی که به فارسی ترجمه شده‌اند می‌توان به روی پله‌های کنسرواتوار با ترجمه‌ی شیوا مقانلو (نشر افق) و سفید برفی با ترجمه‌ی نیما ملک محمدی (نشر مروارید) اشاره کرد.
احسان لامع نیز ترجمه‌ی رمان‌های مرگ خوش از آلبر کامو و خورشید همچنان می‌دمد از ارنست همینگوی را نیز در کارنامه‌ی خود دارد و هر دو رمان، توسط نشر نگاه چاپ شده‌اند.
در بخش هایی از این کتاب می خوانیم:
«مدتی است که عده‌ای از ما دوست‌مان کولبی را به خاطر رفتاری که با ما داشته تهدید کرده‌ایم و چون دیگر شورش را درآورده بود تصمیم گرفتیم حلق‌آویزش کنیم. کولبی به دفاع از خود پرداخت که این افراط‌کاری (منکر افراط‌کاری خود نمی‌شد) به این معنی نیست که او سزاوار به دار آویختن باشد. او گفت افراط چیزی است که از همه سر می‌زند. به گفته‌های او تره هم خورد نکردیم. ازش پرسیدم که موقع دار زدن دوست دارد چه نوع موسیقی گوش کند. گفت روی آن فکر میکند، فقط کمی زمان می‌برد.»
«اولین تیزی که زدم به سنگ خورد. فکر می‌کردم کاپیتایسم را شناخته‌ام، اما عمل من پذیرفتن شرایط حزن‌انگیز مالیخولیایی بود. این شرایط صحیح نیست. خوشبختانه در آن لحظه نامه‌ی شما رسید «رابرت عزیز، همیشه دوستت دارم. تو دنیای منی، زندگیِ منی. دوستت دارم، می‌پرستمت. دیوانه توام. دوستدار تو، مارتا». وقتی نامه‌ات را خواندم به انتقاد تو از رویکردم نیست به کاپیتایسم پی بردم.»
