فرجام نیچه مجموعه‌ای است متشکل از 5 داستان از مجموعه داستان‌های کوتاه هارتموت لانگه، نویسنده و نمایشنامه‌نویس معاصر آلمانی، که در سال 2002 منتشر شده است. هارتموت لانگه در ایران نویسنده‌ای تقریباً ناشناخته است اما او شاگرد برتولت برشت بزرگ بود که بالغ بر 20 اثر داستانی دارد و برنده جوایز ادبی مانند جایزه ایتالو اسوِو و جایزه نورت لیتراتور، شده است.
او در نویسندگی از توماس مان و فرانتس کافکا بسیار تاثیر پذیرفته است و در داستان‌هایش نثر ادبی را با فضاهای بدبینانه و تاریک کافکا ترکیب می‌کند. در داستان اول، روایت فردریش نیچه‌ای را می‌خوانیم که در اوج مریضی و جنون، به گشت‌زنی در جاهای مختلف شهر و انجام کارهایی دیوانه‌وار یا تنها ماندن در اتاق کارش و شعر نوشتن، مشغول است.
داستان دوم به ژوزف گوبلز، وزیر حکومت نازی‌ها، اختصاص داده شده است. در این داستان روایتی هولناک از ساعت‌های آخر زندگی گوبلز نقل می‌شود که قصد خودکشی دست‌جمعی با خانواده‌اش را دارد؛ اما نویسنده، موسیقی‌دانی را از مرگ به زندگی بر‌می‌گرداند! تا با نواختن پیانو، آن‌ها را از این کار منع کند.
داستان سوم به هاینریش فون کلایست، نویسنده آلمانی، می‌پردازد هنگامی که می‌خواهد خودکشی کند، پیرزنی از او می‌خواهد ابتدا او را بکشد و سپس خودش را.
در داستان چهارم آلفرد زایدل، روشنفکر آلمانی، به دلیل رنج و فشار آگاهی‌اش، به خواست خود در تیمارستان بستری شده است و به دنبال آرامش است؛ اما آیا آرامش را پیدا می‌کند؟
داستان آخر نسبت به 4 داستان قبلی تفاوت بسیاری دارد و بدون پرداختن به بزرگان آلمانی، قصه‌ی قاتل و مقتولی، یک افسر نازی و زنی یهودی، را بیان می‌کند که در دنیای پس از مرگ، عاشق یکدیگر می‌شوند.
لانگه در این 5 داستان با خلق دنیایی وهم‌آلود و تخیلی و شخصیت‌هایی سرگردان و بیگانه با محیط، از شکاف بین هنر و هنرمندان با زندگی انسان امروزی می‌گوید. او با اشاره به فرجام تلخ (مانند خودکشی و جنون) بزرگان علم و فرهنگی که سعی بر بهتر شدن وضع بشر و ساختن انسان‌هایی اخلاقی داشتند، تلاشی در جهت نقد این حقایق می‌کند. به نوعی می‌توان داستان‌های این مجموعه را نیز تاریخی دانست؛ زیرا که با اقتباس از زندگی اشخاصی واقعی ساخته شده‌اند.
از هارتموت لانگه رمانی نیز به نام حمایت از هیچ با ترجمه‌ی محمود حسینی‌زاد، توسط انتشارات چشمه، در ایران چاپ شده است.
رنج‌های ورتر جوان از گوته (نشر ماهی) و تریستان و تونیو کروگر (نشر افق) نیز، از جمله کتاب‌های ترجمه شده توسط محمود حدادی هستند.
در بخش هایی از این کتاب می خوانیم:
«زندگی همیشه چیزی است مثل ساعتی که تو ناچاری کوکش کنی، چون تنها و تنها در زیر عذاب کشش و تنش است که چرخیدنش، شدنی است. ما پدیده ای ناسازیم که فرصت کوتاه میان تولد و مرگ را باید بجنگیم تا به دست بیاوریم و البته نفرین شده هم هستیم که مجبوریم از این مسئله، آگاه هم باشیم.»
«نفیر می‌کشید، نفسش به شماره افتاد، جانش از چنگ این ضعف خلاصی نمی‌یافت. امید داشت کسی پیدایش می‌شد، و اگر که این خواست خواسته‌ی گزافه بود، صدایی، حتی اگر که خطابش با او نبود، به گوشش می‌رسید. ولی همه جا خاموش ماند.»
