الکساندر پوشکین
«الکساندر سرگیویچ پوشکین»، شاعر و نویسنده روسی بود. وی در ششم ژوئن 1799 در خانواده ی اشرافی روسی در مسکو، متولد شد. پدرش، سرگی لوویچ پوشکین و مادرش نادژدا اوسیپوونا گانیبال بود و پدربزرگش، پدرخوانده ی تزار پتر کبیر بود.
پوشکین در پانزده سالگی، اولین شعرش را منتشر کرد. وی پس از فارغ التحصیلی از لیسه، شعری بحث برانگیز به نام «قصیده آزادی» نوشت که زمینه تبعیدش توسط الکساندر اول را فراهم کرد. او در تبعید و تحت نظارت پلیس، درحالی که قادر به انتشار نبود، یکی از مشهورترین نمایش نامه های خود یعنی «باریس گادونوف» را نوشت.
تحصیل و تبعید
پوشکین، آموزش خود را زیر نظر معلمان خصوصی فرانسوی شروع کرد. در سال 1811 تحصیل در دبیرستان تسارسکوپه سلو را آغاز کرد و علوم اجتماعی و ادبیات را به خوبی یاد گرفت. در این مدرسه طبع شاعری او نمود پیدا کرد و جوایزی هم دریافت کرد.
هنگامی که دانش آموز بود، به جهان ادبی قدم نهاد و اولین شعرش را در 1814 در پیک اروپا منتشر کرد. بعد از اتمام مدرسه، به دلیل سخنرانی های انتقادی اش، مجبور شد پایتخت را ترک کند و به مولداوی رفت و عضو فیلیکی اتریا شد و تحت تاثیر انقلاب یونان قرار گرفت.
آثار الکساندر پوشکین
الکساندر پوشکین در طول عمر گران مایه خود کتاب هایی بسیاری منتشر کرد، که بخشی از آثار او شامل موارد زیر می باشد:
- «دوبروفسکی»
- «دختر سروان»
- «بی بی پیک»
- «روسلان و لودمیلا»
- «زندانی قفقاز»
- «کولی ها»
- «پولتاوا»
- «سوارکار برنزی»
- «داستان مرغ طلایی»
- «شوالیه خسیس»
- «تاریخچه شورش پوکاچف»
- «داستان ماهی گیر و ماهیک»
- «جشن بین طاعون»
- «تابوت ساز»
- «غلام پست»
- «ضربه آتشین»
- «دام سیاه»
- «مسخره و زندگی»
- «دختران سیاه»
سبک الکساندر پوشکین
او، علاوه بر آن که شاعر بزرگ روسی به شمار می آید، نمایشنامه نویس و نثرپرداز و منتقد ادبی نیز بوده است. همچنین به فرهنگ عامه روس دلبسته بود و چند قصه و ترانه هم تصنیف کرده است. با بررسی آثار او، می توان گفت تاثیرپذیری او از سعدی شیرازی در برخی از آنها مشهود است.
پوشکین علاقه ی خاصی به فرهنگ شرق داشت و همواره در آثارش نشان داده با بسیاری از جنبه های زندگی در شرق آشنا است. برخی منتقدان روسی، کتاب «فواره باغچه سرای» او را، غنچه ی تازه و خوش بوی ادبیات روسیه نامیده اند. او سرلوحه ی این منظومه را از کتاب «بوستان سعدی» انتخاب کرده است.
از نظر منتقدان، منظومه «سوارکار مفرغی» قله آثار او و از بی نظیرترین آثار ادبی روسیه است. پوشکین در 1836، مجله معاصر را بنیان نهاد و این نشریه از بهترین نشریه های دوره ای در قرن نوزدهم در روسیه محسوب می شود. پوشکین نویسنده ی سبک رمانتیسم بود. او همچنین، بنیان گذار ادبیات روسی مدرن نیز به حساب می آید و برخی از او به عنوان بزرگترین شاعر زبان روسی می دانند.
مرگ الکساندر پوشکین
در سال 1837 بدهی های او بسیار افزایش یافت و شایعه شد که همسرش با یکی از افسران فرانسوی رابطه ی نامشروع دارد. پس پوشکین برای حفظ حیثیت و غرورش، این افسر را در تاریخ بیست و هفتم ژانویه 1838، درحالی که خود سی و هفت سال سن داشت، به دوئل با تپانچه فرا خواند و از ناحیه شکم آسیب دید و دو روز بعد از آن، به دلیل جراحات وارد شده فوت کرد.
افسر فرانسوی، فقط از ناحیه ی دست، دچار جراحتی جزئی شد. تندیس او، در مسکو، و در محلی که با ناتالیا ازدواج کرده بود، نصب شده است. پشت این تندیس، کاخ الکساندر سوم قرار دارد که تبدیل به موزه ی نقاشی شده است.
بیشتر
کمتر
