«مهستی بحرینی» در سال 1317 در شمال ایران چشم به جهان گشود. پدر وی که مردی اهل ادبیات بود، نقش بسزایی در علاقه مند شدن دخترش به ادبیات داشت. مهستی بحرینی در رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران شروع به تحصیل کرد و تا مقطع دکترا آن را ادامه داد. او در سی و دو سالگی راهی کشور فرانسه شد و در دانشگاه های این کشور به تدریس پرداخت.
پس از بازگشت به ایران با تشویق ابولحسن نجفی کم کم کار ترجمه را آغاز کرد و بیشتر در برگرداندن آثار فرانسوی به فارسی فعالیت نمود. علاوه بر ترجمه مسئولیت های دیگری نیز به عهده داشته؛ مهستی بحرینی مدتی را مسئول بنیاد شاهنامه خوانی بود و مدتی هم در سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران به عنوان کتابدار مشغول به کار بوده است.
سرودن شعر یکی دیگر از فعالیت های مهم او به شمار می رود؛ او توانسته تاکنون مجموعه شعر خود را به چاپ برساند. مهستی بحرینی جزو اولین زنانی ست که پا به عرصه ترجمه گذاشت؛ هم دوره های او کسانی مثل «لیلی گلستان» و «فرزانه طاهری» بودند.
اولین کتابی که مهستی بحرینی به سراغ ترجمه آن رفت، «زمستان سخت» نام داشت. این کتاب که اثری از اسماعیل کاداره بود در ابتدا برای چاپ با مشکلاتی مواجه شد، اما در نهایت در نشر نیلوفر به چاپ رسید. او برای انتخاب کتابی که می خواهد ترجمه کند چندان به پرفروش و یا معروف بودن کتاب دقت نمی کند، بلکه آن را با معیارهای خودش می سنجد. هم چنین با ترجمه های مجدد نیز موافق نیست و اعتقاد دارد یک ترجمه خوب از هر کتاب کافی ست.
مهستی بحرینی آثار نویسندگان بزرگانی مانند «آندره ژید»، «ژان پل سارتر»، «آلبر کامو»، «گوستاو فلوبر» و «ژان ژاک روسو» را به فارسی برگردانده است و موجب آشنایی خیلی از مردم با این نویسندگان گشته است. بیشتر کتاب های ترجمه شده توسط مهستی بحرینی در انتشارات نیلوفر به چاپ رسیده است.
در رابطه با سرودن شعر مهستی بحرینی اعتقاد دارد که شاعری را از پدرش به ارث برده و ذوق شاعری به شکل ژنتیکی به او منتقل شده. او مجموعه اشعار خود را در کتابی به نام «در کسوت ابر» جمع آوری کرده است. این کتاب هم در انتشارات نیلوفر به چاپ رسیده است.
آثار ترجمه شده توسط مهستی بحرینی عبارتند از:
